அனைத்து கதைகள்

❮

❯

"என் இயலாமை காரணமாக என் புகுந்த வீட்டில் என்னை ஒருபோதும் வித்தியாசமாக நடத்தியதில்லை"

சிறுவயதிலேயே அனாதையாகி உறவினர்களிடம் ஒப்படைக்கப்பட்டால், உங்கள் வாழ்க்கை எப்போதும் ஒரே மாதிரியாக இருக்காது. அதிலும் உங்களுக்கு ஒரு இயலாமையோ ஊனமோ இருந்தால் அது இன்னும் குழப்பமாகவும், பிரச்சனையாகவும் வெடிக்கும். அருணாச்சல பிரதேசத்தைச் சேர்ந்த யாரி ரெபே (26) நான்கு உடன்பிறப்புகளில் மூத்தவர் மற்றும் 11 வயது மட்டுமே, அவர் பயணித்த வண்டி விபத்துக்குள்ளானதில் அவரது தந்தை கோனியாங் ரெபே இறந்தார். ஒரு வருடம் கழித்து, அவரது தாயார் யாயா ரெபே குறிப்பிடப்படாத நோயால் இறந்தார். உடன்பிறப்புகள் பிரிக்கப்பட்டு வெவ்வேறு அத்தைகளின் வீட்டிற்கு அனுப்பப்பட்டனர்.
 
ஆறு வயதாக இருந்தபோது அவரது கைகால்கள் பலவீனமடையத் தொடங்கியதாக யாரி கூறுகிறார். "6 வயது முதல் 10 வயது வரை என்னால் தனியாக நடக்க முடியவில்லை", என்று அவர் நினைவு கூர்ந்தார். "நான் கிராமப் பள்ளியில் படித்தேன், ஆரம்ப ஆண்டுகளில் என் சகோதரி மார்த்தாவின் ஆதரவுடன் அங்கு சென்றேன்." Massaging அவரது கைகால்கள் படிப்படியாக வலுவடைய உதவியது, இருப்பினும் அவளுக்கு இன்னும் நடப்பதில் சிறிது சிரமம் உள்ளது. தனது இயலாமையின் தன்மை பற்றி மருத்துவர்கள் தனது பெற்றோரிடம் என்ன சொன்னார்கள் அல்லது அவர்கள் என்ன மருந்துகளை பரிந்துரைத்தனர் என்பது அவளுக்கு நினைவில் இல்லை. அவர் 7 ஆம் வகுப்பு படிக்கும்போதோ அல்லது அதற்குப் பிறகோ "மருந்துகளை" உட்கொள்வதை நிறுத்திவிட்டார் என்பது மட்டுமே அவருக்குத் தெரியும், "எங்களால் அதை வாங்க வசதி இல்லை " என்று கூறினார். அந்த இளம் வயதிலேயே பெற்றோர் இருவரும் இறந்து விட்டனர்.
 
கோனியாங் மாவட்ட அரசியலில் ஈடுபட்டார், அவருக்கு நிரந்தரமான வேலை இல்லை. வீட்டிலிருந்து "அபோப் பித்தா" என்பதை தயாரித்து விற்று குடும்பத்தை ஆதரித்தவர் யாயா. அபோப் என்பது பாரம்பரிய அரிசி அடிப்படையிலான மது பானமான அபோ அல்லது அபோங் தயாரிக்கப் பயன்படுத்தப்படும் ஒரு 'ஸ்டார்ட்டர் கேக்' ஆகும். மருத்துவ மற்றும் மருத்துவ குணங்கள் கொண்ட பல்வேறு வகையான இலைகள் மூலம் அபோப் தயாரிக்கப்படுகின்றன.
 
அவரது பெற்றோரின் மரணத்திற்குப் பிறகு, யாரியும் அவரது தம்பி ஆபிரகாமும் இட்டாநகரில் உள்ள தங்கள் தந்தையின் சகோதரி செமாவிடம் அனுப்பப்பட்டனர், அதே நேரத்தில் மார்த்தா மற்றும் இளைய சகோதரர் அனா ஆகியோர் அவர்களின் தாய்வழி அத்தையால் அழைத்துச் செல்லப்பட்டனர். செமா ஒரு அத்தையாக தனது பொறுப்பை தீவிரமாக எடுத்துக் கொண்டு தனது மருமகளை உறுதியாகக் கட்டுப்படுத்தினார். அவர் விவசாயத்தில் மும்முரமாக இருந்ததால், யாரி வீட்டு வேலை பொறுப்பை ஏற்றார். இயல்பாகவே அவளுக்கு மேற்கொண்டு படிக்க வாய்ப்பு இல்லை. 10-ம் வகுப்பு தேர்வு எழுதி அதில் தேர்ச்சி பெற ஒரு தாள் மீதமிருந்தது. இருப்பினும், ஆபிரகாம் தனது கல்வித் தொழிலைத் தொடர முடிந்தது.
 
கட்டுமானத் தொழிலாளியான டோலோ பாகங்கை நண்பரின் வீட்டில் சந்தித்தபோது யாரிக்கு வயது 19. தொலைபேசி எண்களைப் பரிமாறிக் கொண்டு, ஒருவருக்கொருவர் பேசத் தொடங்கி, காதலிக்க தொடங்கினர். இப்போது 35 வயதாகும் டோலோ தினசரி ஊதியம் பெறுகிறார், அவரை திருமணம் செய்து கொண்டு தனது கிராமமான பந்தர்தேவாவுக்குச் செல்ல தனது மருமகளின் முடிவு குறித்து செமா அதிருப்தி அடைந்தார். ஆனால் யாரி தனது உடல் ஊனம் இருந்தபோதிலும் தனது புகுந்த வீட்டில் தன்னை முழுமையாக ஏற்றுக்கொண்டார் என்பதை உறுதிப்படுத்துகிறார். அவரது மாமியார் மற்றும் டோலோவின் உடன்பிறப்புகள் அருகிலேயே வசிக்கிறார்கள் மற்றும் மிகவும் ஆதரவாக உள்ளனர். "என் கணவருக்கு வேலை கிடைத்தவுடன், நாங்கள் அரிசியை வாங்கி சேமித்து வைக்கிறோம்", என்று யாரி கூறுகிறார். "எங்களிடம் பணம் தீர்ந்துவிட்டால், என் மாமியார் எப்போதும் எங்களுக்கு உதவுவார். எங்கள் மின் கட்டணத்தையும் அவர் செலுத்துகிறார்" என்றார்.
 
தனது உடன்பிறப்புகளைப் பற்றி பேசுகையில், மார்த்தாவுக்கு திருமணமாகி ஒரு குழந்தை இருப்பதாகவும், ஆபிரகாம் கல்லூரி இறுதி ஆண்டு படித்து வருவதாகவும், அனா நர்சிங் படிப்பு படித்து வருவதாகவும் கூறுகிறார். ஓய்வு நேரத்தில், அனைத்து வீட்டு வேலைகளையும் செய்த பிறகு, யாரி தனது மொபைலில் அருணாச்சல இசை நிகழ்ச்சிகள் மற்றும் அருணாச்சல செய்திகளைப் பார்ப்பது மிகவும் விரும்புகிறார். நடைபயிற்சி கஷ்டமானது என்பதால் அவர் அதிகம் வெளியே செல்வதில்லை. "நான் சிறுவயதில் பாடகியாக விரும்பினேன்" என்று அவர் கூறுகிறார். தனியாக இருக்கும்போது பாடி, மொபைலை பயன்படுத்தி குரல் வளத்தை பயிற்சி செய்கிறார். "இப்போதும் வாய்ப்பு கிடைத்தால் பாடக் கற்றுக்கொள்ள விரும்புகிறேன்", என்று அவர் கூறுகிறார்.
 
யாரி திருமணமானதிலிருந்து தனது வாழ்க்கை நிறைவடைந்ததாக உணர்கிறார் (இருப்பினும் தம்பதியினர் நைடா எனப்படும் பாரம்பரிய மூன்று நாள் திருமண விழாவை அனுசரிக்கவில்லை). அவரும் டோலோவும் ஒரு குழந்தையைப் பெற முயற்சிக்கின்றனர். ஆனால், தான் தோல்வியுற்ற அந்த ஒரு பாடத்தில் தேர்ச்சி பெற்று, திறந்தநிலைப் பள்ளி முறையில் தேர்வு எழுதி, 10-ம் வகுப்பு முடித்து, 12-ம் வகுப்பை முடித்துவிட்டு வேலை தேட விரும்புகிறார்.